Ik start het jaar met het gevoel dat ik een mini-plekje veroverd heb in de mooie wereld van de duurzame mode. Dat is echt een verwezenlijking. Een leuk gevoel. Hoe ben ik geraakt waar ik vandaag sta ? In dit eerste artikel van het jaar leg ik alles uit.
Steeds vaker zie je duurzame merken opduiken. En elke keer dat ik er een nieuw ontdek, wringt het een beetje. Wat is dat eigenlijk, een “ethisch merk”? Wie heeft het recht zichzelf “ethisch” of “duurzaam” te verklaren? Wat zijn de criteria waaraan je moet voldoen? Het is een mooi concept, maar het blijft ook een schemerzone. Je hebt bijvoorbeeld “handgemaakt in Europa” of gewoon “handgemaakt” (waar weten we niet), je hebt het bizarre “met liefde gemaakt in China”, of “getekend in België” (en waar gemaakt weten we niet precies), enz. Zo zie je maar dat ieder dit concept op zijn eigen manier bekijkt. En vandaag wil ik graag mijn blik op deze zaken met jullie delen.
Ik ga jullie een écht verhaal vertellen. Dat van de evolutie van Tiroir de Lou. Dat van een project gegrond in diepe waarden en overtuigingen. Ik probeer jullie uit te leggen waarom wij, stap voor stap, een plekje veroveren in de wereld van de Belgische, duurzame mode.
De motor: het hart.
Tiroir de Lou, dat is eerst en vooral een verhaal van echte mensen. Een persoonlijk verhaal. Een merk ontstaan vanuit een wilde droom. Een project dat groeit en evolueert samen met mij. En bovenal, zoals alle artisanale merken, een merk dat kleine dingen maakt met een ziel en een boodschap.
Mijn motivatie is nooit financieel geweest. Maar zelfs als idealist moet je, wanneer je een project op poten zet, je voeten op de grond houden en een “onderneming” bouwen. Ik hou niet van dit woord, tot grote teleurstelling van mijn papa (en zakenpartner). Het doel met deze onderneming ? Leven. Da’s alles. Mijn passie uitleven. En groeien, zodat ik andere idealisten mee kan nemen in mijn dans. Trouwe klanten hebben en een complementair team dat zijn krachten bundelt !
Goed doen door het mooie. Rust brengen. Maar ook emoties losweken. Dat is het enige dat belangrijk is voor mij.
Toen ik begon met Tiroir de Lou had ik slechts een vaag idee van wie ik eigenlijk was. Maar mijn vingers kriebelden. Ik verlangde naar het mooie. Naar het maken. Ik werd gestuwd door iets krachtig, iets dat ik zelfs niet wou definiëren. Ik ontdekte een essentieel onderdeel van mezelf: al sinds ik klein was, wou ik overal licht brengen. Goed doen door het mooie. Rust brengen. Maar ook emoties losweken. Dat is het enige dat belangrijk is voor mij. En dat al 6 jaar lang.
Een centrale waarde: authenticiteit
Ondertussen is mijn project gegroeid. Ik ook, heel snel. Maar het begon te wringen. Alles werd vaag. Ik dus ook. Ik praatte er reeds over met jullie. Zoiets wordt een “burn-out” genoemd. In realiteit gaat de burn-out veel dieper dan een overload op het werk. Het is een kreet van de ziel. Van het hart. Dat er iets moet veranderen. En vaak genoeg zit de magische oplossing binnen in ons. Deze fase in mijn leven maakte me duidelijk dat ik mijn blik moest veranderen, om terug dichter bij mezelf te komen.
Terugplooien op het essentiële. Net dàt heeft onze mooie wereld nodig.
Dankzij Tiroir de Lou vond ik mijn waarden. Waar ik écht zin in had. Mijn motor. Mijn eerste missie (om mooie dingen te maken) bleef centraal staan, nog steeds in lijn met wie ik was. Maar er werd een tweede ‘missie’ toegevoegd, heel spontaal, zowel in mijn leven als mijn project: authenticiteit. Terugplooien op het essentiële. Net dàt heeft onze mooie wereld nodig. De ambacht richten naar haar mooiste, meest nobele vorm. De puurheid. Het « eenvoudige » assemblage, waarmee ik begon, loslaten. Een echte edelsmid worden om me verder te verdiepen in het “handgemaakte”. Bezig zijn met nobele materialen, onze leveranciers beter selecteren, enz. Me afzetten tegen de consumptiemaatschappij waarin ik geboren ben. Proberen op kleine schaal, met grote bescheidenheid, bij te dragen en het bewustzijn verhogen, op hetzelfde tempo als het mijne.
Duurzaamheid bij Tiroir de Lou is dus geen marketing argument. Het is het resultaat van een ware evolutie, vanuit mijn buikgevoel.
Een gevaarlijke uitdaging
De grootste uitdaging die hiermee gepaard gaat? Niemand uitsluiten, ondanks onze koerswissel. En het allerbelangrijkste dat je in het oog moet houden in dit traject: de prijs. Want hoe meer je met de hand maakt, hoe puurder je materialen worden, hoe dichter de leveranciers komen.. en hoe meer de prijs stijgt. Ik wou natuurlijk mijn fans van het eerste uur niet uitsluiten. Dus deze evolutie is in alle zachtheid doorgegaan. Stap voor stap probeerden we te schrappen wat niet meer in onze waarden paste. En tot op de dag van vandaag evolueren we nog. We houden nog twee leveranciers over buiten Europa, waarmee we reeds werken van in het begin. Ze leveren ons de mooie stenen. Kleine schatten die we jammer genoeg niet kunnen vinden in de Balegemse groeves…
Ik heb me soms afgevraagd of ik Tiroir de Lou moet loslaten. Om een ander merk op te richten, dat vanaf het begin gebouwd is op duurzame waarden. Maar misschien verlies ik op deze manier ook het spontane, het échte. Tiroir de Lou is mijn kindje, en het groeit samen met mij.
Correcte marges
Wat zit er in de prijs van een juweel van Tiroir de Lou? Het metaal, stenen, het werk, maar dat niet alleen! Alles dat zich achter de schermen bevindt, de tientallen stappen die de verzending van een juweeltje vooraf gaan. Slechts een tipje van de ijsberg. Uren werk die sluipen in onze communicatie, de kwaliteit van onze vergulding, een toegewijde en warme klantenservice (dank je, Anthony!), ons atelier, de aankleding van onze showroom, de evenementen die we organiseren in ons atelier, de ruimte om ideeën te bedenken, de schattenjacht (naar edelstenen vooral), onze magische werktuigen, onze boekhouder, onze verantwoorde verpakking, de knowhow en tijd van ons team, en zonder naast dit alles onze marge niet uit het oog te verliezen, natuurlijk… Om in de toekomst te kijken. En onze passie verder te kunnen zetten.
Is men nu bakker, slager of keramiste, je hebt altijd dingen die moeilijker verkopen. Zelfs ambachtslieden.
We zetten dus alles op alles om jullie de meest correcte prijs te bieden. Dat is ook de reden waarom we geen echte solden doen. Of enkel op onze eigen manier. Onze fameuze “laatste kans” items. Een plekje op onze webshop waar je jezelf in de watten kan leggen voor een zacht prijsje. Je vindt er kleine capsules, of gekende modellen, met korting, die we vaarwel zeggen. Is men nu bakker, slager of keramiste, je hebt altijd dingen die moeilijker verkopen. Ook ambachtslieden, dus. Dat is de realiteit. Maar ieder beheert naar zijn eigen beste vermogen zijn “productie” (ik hou niet van dat woord). Dat je ogen niet groter dan je buik zijn. En de producten die al te lang rondhangen verkopen aan een eerlijke prijs.
Lokaal: « handgemaakt in ons atelier »
Hier ben ik echt trots op! We hebben ons eigen atelier. We maken juwelen tussen deze vier muren, met onze eigen tools. Het meest kostbare werktuig ? Onze handen. Wat doen we eigenlijk juist in dat atelier ? Juwelen maken! Sommige zelfs van A tot Z. Dit gebeurt meer en meer. Dit is ook mijn ultieme doel. Vanuit niks beginnen, metaal bewerken en oneindig veel mogelijkheden creëren. Maar om binnen redelijke prijzen te blijven kunnen we natuurlijk niet alles zelf maken. Slotjes, kettingen, kleine ringetjes, dat kunnen we al zéker niet zelf maken. Dat is iets dat machinaal gebeurt. Er zijn ook andere onderdeeltjes die we kopen in Europa (5% van onze stuks komen nog van erbuiten, want de jacht op mooie dingen is niet evident). Meestal zetten we ze naar onze eigen hand. We verdraaien hun originele doel, ze worden gehamerd, we geven ze een andere vorm, ze worden ergens op gesoldeerd, enz. We maken ze eigen. Erna brengen we de deeltjes samen in een compositie tot een afgewerkt juweel.
Vanuit niks beginnen, metaal bewerken en oneindig veel mogelijkheden creëren. Dat is mijn ultieme doel.
Oh ja, dit vergat ik nog: we werken ook regelmatig samen met een Belgische ambachtsman die de verlorenwas-methode beheerst. Dit laat ons toe om onderdeeltjes te reproduceren via een mal. Hierdoor omzeilen we ook de « gladde » eigenschap van het metaal. Je kan in de was spelen met textuur (met kant bijvoorbeeld) en vorm. Was biedt een waaier aan mogelijkheden, echt magisch. Ik heb hier veel mee gewerkt in mijn Safari collectie. Zonder deze eeuwenoude techniek had ik niks kunnen maken. Zelfs al doet het woord « mal » denken aan bandwerk, is het toch een ambachtelijke, lokale aanpak met productie op kleine schaal.
Al meer dan twee jaar heb ik twee gamma’s: Amulettes (assemblages) en Pépites (creaties van A tot Z). Dit onderscheid verliest meer en meer zijn zin, in welk gamma je ook zit, zal er altijd een reeks ambachtelijke handelingen vasthangen aan het eindresultaat. Pure assemblage hebben we eigenlijk niet meer. Elk juweel gaat verder dan deze eerste stap.
Een « slow » tempo
We spreken over « slow » als een modewoord. Maar eigenlijk is dat het tempo van het gewone leven, toch? Het is de industrialisatie die ons uit dit « gezapig » tempo haalde. We zijn mensen. En net daarom moeten we onszelf toestaan te functioneren op het ritme van het leven. Zelfs al zijn sommige periodes intenser dan andere, we proberen steeds op een “slow” (en leefbaar!) tempo te werken. Al onze collecties worden in kleine oplagen (van 5 tot 30 stuks) gemaakt. En als ons instinct zegt om er nadien bij te maken, dan doen we dat.
We zijn mensen. En net daarom moeten we onszelf toestaan te functioneren op het ritme van het leven.
Menselijkheid en respect staan echt centraal in ons project. Het team is klein en het evenwicht fragiel. Zonder liefde wankelt ze, en houden we dit niet vol. En net daarom vinden we het zo belangrijk dat ons hart een kleine sprongetje maakt bij elke aanvulling van ons team.
En wat echt super is, is dat mettertijd onze klanten ook meer en meer meegaan in ons ritme. Ze weten dat, wat er ook gebeurt, we altijd ons best doen. En dat de dingen ook soms tijd vragen. Met heel veel liefde en vriendelijkheid laten ze dit blijken, en ook hierdoor hebben wij zin om elke dag vol energie te beginnen!
Duurzaamheid als prioriteit
Toen ik begon in de magische wereld van het juwelen maken wist ik hier niks over. Ik ging maar door op goed gevoel. En ik ontwikkelde mij eigen methodes, à la McGyver. Ik wist niet hoe je een “fantasiejuweel” kwalitatief maakte. Ik kende de verschillende legeringen niet. Ik wist niet dat er enorme verschillen bestaan in de kwaliteit van vergulding. Ik kende de prijs van goud niet. Dat metaal kon breken, wist ik ook niet. Ik leerde dat metaal en water niet samen gaan. Ik wist niet dat een handgemaakt juweel van € 20 geen lang leven beschoren was. Waar je (half)edelstenen kon vinden, wist ik al helemaal niet. Ik wist eigenlijk echt niet veel. Maar mettertijd leerde ik. Op school, en ernaast. De ervaring leerde me ook veel. De juwelen die ik jullie vandaag breng zijn duurzamer (in elk opzicht) dan hetgeen ik eerst maakte. Ze zijn zelf duurzamer dan een jaar geleden. Maar dit weerhoudt ons er niet van om jullie oude schatjes steeds te herstellen, garantie of niet. En dit is een belofte waar we ons graag aan houden.
Een globale filosofie
We integreren deze waarden in elke stap van ons proces, en dat gaat ver buiten het juweel alleen. Kijk naar onze eerlijke verpakking (verbeeld in ons atelier en gemaakt uit duurzame materialen in het atelier van de gevangenis van Vorst). Je hebt onze partners. Als we samenwerken met iemand, letten we erg op de waarden waarvoor ze staan. “Lokaal” gaat veel verder dan enkel onze juwelen: we doen echt alles zelf. Communicatie, foto’s, video’s, evenementen, … Ook de decoratie van onze showroom is gerecupereerd uit materiaal, gevonden in de natuur of hand gemaakt. We werken zoveel als mogelijk samen met lokale leveranciers (verpakking, grondstoffen, onze webshop, tools, enz.). En daarnaast heb je ook nog de dagelijkse inspanningen voor onze mooie planeet. Op dit vlak is de grote overwinning van 2018 de radicale vermindering in het gebruik van plastiek. We verkiezen natuurlijke producten boven synthetische in het maakproces, we recycleren (maar op dit vlak kunnen we ons nog verbeteren), onze teamleden komen met de fiets of het openbaar vervoer naar het werk, enz. En mijn grote voornemen voor dit jaar? Mijn autogebruik verminderen!
Een zachte communicatie
Wie verstopt zich achter de communicatie? Lou. Ja, dat ben ik. Simpelweg. En mijn lieve collega Charlotte, die draagt de taak om met het Noorden van ons land te communiceren. Ook al dwingen de sociale media ons op een strategische manier te denken (en te betalen om gezien te worden), communiceren we toch vooral vanuit het hart, op een zachte en warme manier. Niet teveel newsletters, geen blitse knoppen om op te klikken, mooie, poëtische beelden, enz. In mijn ogen is dit ook deel van een ethisch merk zijn.
Ik denk dat we om onze planeet te beschermen, allemaal deelnemers moeten zijn. Kleine emmertjes om het grote vuur te doven.
Onze communicatie, mijn woorden en foto’s, dat is ook een soort voelspriet. Via deze weg bereik ik jullie en praat ik over duurzaamheid, bewustzijn, consumptie, kortweg de waarden die me nauw aan het hart liggen. Ik denk dat we om onze planeet te beschermen, allemaal deelnemers moeten zijn. Kleine emmertjes om het grote vuur te doven. Dit is volgens mij één van de verantwoordelijkheden van een klein merk zoals het onze.
Een sleutelwoord : transparantie
Een ethisch merk heeft niks te verbergen. Dat is de basis. Ze is gebaseerd op het principe van transparantie. Dit artikel is ook vanuit het hart geschreven. Echt. Ik heb er nood aan om op deze manier te werken. Heel spontaan. Ik deel graag met jullie wat me op de lever ligt. Dit maakt ook deel uit van het DNA van Tiroir de Lou. We moeten natuurlijk een professionele reputatie houden, maar we willen ook steeds oprecht en eerlijk blijven.
Zelfs al is niet alles perfect, zelfs al maken we fouten, zelfs al komen we soms ten val door onze naïviteit, we doen echt, oprecht ons best zodat we Tiroir de Lou kunnen neerzetten als een authentiek merk.
En morgen ?
Ik droom ervan te kunnen werken met Fairtrade goud. We blijven ons bijscholen om steeds meer zaken binnen ons atelier te doen (zoals de vergulding bijvoorbeeld die we momenteel toevertrouwen aan een Belgische ambachtsman). Ik zou graag eens reizen om zelf stenen te gaan zoeken bij de bron, de mensen die er werken ontmoeten, ontginningstechnieken ontdekken, enz. Zoeken naar levermethoden die meer “green” zijn. We gaan ook verhuizen naar een atelier met een veel lager energieverbruik. En als het aan mij ligt ga ik elke dag met de fiets, door wind en regen. Kortom, we zetten alles op alles voor deze mooie evolutie. Groeien en evolueren, dat is ook hoe het leven gaat, nee?
No Comments